Вялікая Усходнеазіяцкая канферэнцыя
Саміт, які праходзіў у Токіа з 5 па 6 лістапада 1943 года / From Wikipedia, the free encyclopedia
Вялі́кая Усхо́днеазія́цкая канферэ́нцыя (Канферэ́нцыя Вялі́кай Усхо́дняй А́зіі, Такі́йская канферэ́нцыя; яп.: 大東亞會議, сучаснымі іерогліфамі — 大東亜会議) — саміт, які праходзіў у Токіа з 5 па 6 лістапада 1943 года. У канферэнцыі прынялі ўдзел прадстаўнікі сямі дзяржаў-членаў Вялікай Усходнеазіяцкай сферы ўзаемнага росквіту на чале з Японскай імперыяй.
Галоўнай задачай канферэнцыі, арганізатарам якой выступіла Японія, было падкрэсленне ролі Японіі як «вызваліцеля» Азіі ад заходняга каланіялізму і лідара сярод краін Усходняй Азіі[1]. У сутнасці, канферэнцыя была мерапрыемствам дзяржаў, прадстаўнікі якіх былі запрошаны ў Токіа, якія знаходзіліся ў залежнасці ад Японіі ці былі акупаваны Узброенымі сіламі Японіі, і толькі дзве з іх — Маньчжоу-го і Тайланд — мелі дыпламатычнае прызнанне з боку хоць бы некалькіх дзяржаў за выключэннем краін «восі» і іх саюзнікаў (у прыватнасці, Маньчжоу-го прызналі Сальвадор і Дамініканская Рэспубліка[2], а Тайланд, больш за тое, уваходзіў у склад Лігі Нацый).