อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย (อังกฤษ: RMS Lusitania) หรือชื่อเต็มคือ เรือไปรษณีย์หลวงลูซิเทเนีย (Royal Mail Steamer Lusitania) เป็นเรือเดินสมุทรสัญชาติอังกฤษ ของสายการเดินเรือคิวนาร์ด (Cunard Line) ที่ครอบครองรางวัลบลูริบันด์ (Blue Riband) ซึ่งมอบให้กับเรือที่เดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกด้วยเวลาน้อยที่สุด และเป็นเรือที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก ณ ขณะนั้น เดินสมุทรครั้งแรกในปี ค.ศ. 1906 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่การค้าขายระหว่างมหาสมุทรแอตแลนติกเป็นไปอย่างคึกคักและมีการแข่งขันที่รุนแรง ต่อมาในปี ค.ศ. 1915 เรือลูซิเทเนียถูกยิงด้วยตอร์ปิโดและอับปางลงโดยเรือดำน้ำของเยอรมัน คร่าชีวิตลูกเรือและผู้โดยสารรวมทั้งสิ้น 1,198 คน
อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย เดินทางมาถึงท่าเรือนิวยอร์ก ในปี ค.ศ. 1907 | |
ประวัติ | |
---|---|
สหราชอาณาจักร | |
ชื่อ | อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย (RMS Lusitania) |
ตั้งชื่อตาม | ลูซิเทเนีย (จังหวัดของโรมันโบราณ) |
เจ้าของ | คิวนาร์ดไลน์[1] |
ผู้ให้บริการ | คิวนาร์ดไลน์ |
เส้นทางเดินเรือ | ลิเวอร์พูล – นิวยอร์ก แวะที่แชร์บูร์ก และคอร์ก |
อู่เรือ | จอห์นบราวน์แอนด์คอมพานี, ไคลด์แบงก์, สกอตแลนด์ |
Yard number | 367 |
ปล่อยเรือ | 17 สิงหาคม 1904 |
สร้างเสร็จ | 26 สิงหาคม 1907 |
Maiden voyage | 7 กันยายน 1907[1] |
บริการ | 1907–1915 |
หยุดให้บริการ | 7 พฤษภาคม 1915 |
รหัสระบุ |
|
ความเป็นไป | อัปปางโดยตอร์ปิโดของเรือดำน้ำ U-20 ของเยอรมันในวันที่ 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1915 ซากเรืออยู่ห่างประภาคาร Old Head of kinsale ประมาณ 11 ไมล์ (18 กม.) ที่ความลึก 305 ฟุต (93 เมตร) ในตำแหน่ง 51°25'N 8°33'W |
ลักษณะเฉพาะ | |
ชั้น: | ชั้นลูซิเทเนีย |
ประเภท: | เรือเดินสมุทร |
ขนาด (ตัน): | 31,550 ตันกรอส (GRT)[2][3] |
ขนาด (ระวางขับน้ำ): | 44,767 ตัน [3] |
ความยาว: | 239.9 เมตร (787 ฟุต)[4][1][2] |
ความกว้าง: | 26.5 เมตร (87 ฟุต) |
ความสูง: | 43.9 เมตร (144 ฟุต) จากกระดูกงูถึงปลายปล่องไฟ |
กินน้ำลึก: | 10.2 เมตร (33.6 ฟุต) |
ดาดฟ้า: | 9 ชั้น |
ระบบพลังงาน: |
|
ระบบขับเคลื่อน: | ใบจักร 4 ตัว แต่ละตัวมีขนาด 17 ฟุต (5.1 เมตร) หนักละ 21 ตัน พวงใบจักรมี 3 ใบ (4 ใบในปี 1909) |
ความเร็ว: | ความเร็วสูงสุด: 26.7 นอต (49.4 กม./ชม.) ความเร็วมาตรฐาน: 25 นอต (46.3 กม./ชม.)[1][2] |
ความจุ: |
|
ลูกเรือ: | 850 คน[1] |
หมายเหตุ: | เป็นเรือเดินสมุทรสี่ปล่องไฟลำแรกของอังกฤษ |
ในขณะนั้น สายการเดินเรือสมุทรของเยอรมันมีแน้วโน้มที่จะผูกขาดเส้นทางเดินเรือสมุทรอันมั่งคั่งจากการอพยพย้ายถิ่นข้ามทวีป สายการเดินเรือคิวนาร์ดจึงตอบโต้คู่แข่งด้วยการสร้างเรือที่เหนือกว่าในเชิงของความเร็ว ความจุผู้โดยสาร และความหรูหรา อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย และเรือคู่แฝด อาร์เอ็มเอส มอริเทเนีย จึงถูกสร้างขึ้นจากเครื่องยนต์กังหันไอน้ำแบบใหม่ที่ปฏิวัติวงการเดินเรือสมุทร ทำให้เรือสามารถแล่นด้วยความเร็วสูงสุด 25 นอตต่อชั่วโมง ภายในมีการติดตั้งลิฟต์ โทรเลขไร้สาย และระบบไฟฟ้าส่องสว่าง อีกทั้งยังมีพื้นที่รองรับผู้โดยสารเพิ่มขึ้นร้อยละ 50 มากกว่าเรือเดินสมุทรลำอื่น ๆ รวมไปถึงพื้นที่ของผู้โดยสารชั้นหนึ่งที่ได้รับการกล่าวขานถึงการตกแต่งที่หรูหราและโอ่อ่า
ในวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1915 เรือได้แล่นออกจากท่าที่นครนิวยอร์กมุ่งหน้าสู่ลิเวอร์พูล ซึ่งต่อมาจะกลายเป็นการเดินทางเที่ยวสุดท้ายของเรือ ช่วงเวลานั้นเองที่การสู้รบด้วยเรือดำน้ำแบบไม่จำกัดขอบเขตในมหาสมุทรแอตแลนติกอันเป็นส่วนหนึ่งของการสู้รบในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งกำลังทวีความรุนแรงขึ้น ก่อนหน้านี้เยอรมนีได้ประกาศให้น่านน้ำรอบสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เป็นเขตสู้รบ ส่วนสถานเอกอัครราชทูตเยอรมนีในสหรัฐอเมริกาเองก็ได้ลงโฆษณาตามหน้าหนังสือพิมพ์ กล่าวเตือนประชาชนไม่ให้โดยสารไปกับเรือลูซิเทเนีย
ต่อมา ในบ่ายของวันที่ 7 พฤษภาคม อาร์เอ็มเอส ลูซิเทเนีย ถูกเรืออูเยอรมันยิงตอร์ปิโดเข้าใส่ภายในเขตน่านน้ำที่ถูกประกาศให้เป็นเขตสู้รบ ซึ่งห่างจากแนวชายฝั่งของไอร์แลนด์เป็นระยะทาง 11 ไมล์ (18 กิโลเมตร) เกิดการระเบิดขึ้นจากภายในเรือสองครั้ง ทำให้เรืออับปางลงภายในระยะเวลา 18 นาทีหลังจากการระเบิดครั้งที่สอง
จากการโจมตีเรือพลเรือนโดยไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้าในครั้งนี้ เยอรมนีได้ละเมิดกฎหมายระหว่างประเทศที่รู้จักกันในนาม กฎเรือเดินสมุทร (Cruiser Rules) แต่กระนั้นเองฝ่ายเยอรมันก็มีเหตุผลของตนที่จะพิจารณาลูซิเทเนียว่าเป็นเรือรบของกองทัพ เพราะว่าภายในเรือได้บรรทุกยุทโธปกรณ์สงครามที่ซึ่งฝ่ายอังกฤษเองก็ได้ละเมิดกฎเรือเดินสมุทรด้วยเช่นกัน[5][6][7][8][9] การอัปปางลงของเรือลูซิเทเนียจุดชนวนให้เกิดการประท้วงครั้งใหญ่ในสหรัฐอเมริกา เนื่องจากผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ 128 คน เป็นชาวอเมริกัน นอกจากนี้เหตุการณ์ดังกล่าวยังเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้สหรัฐอเมริกาประกาศเข้าร่วมสงครามในปี ค.ศ. 1917