Opus Romanum (medium aevum)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Opus Romanum[1][2] vel Romanorum[3] est genus architecturae quod in Europa praecipue Occidentali aevo medio usque in saeculum XI floruit. Nomen e structuris (et praesertim arcubus) iam sub imperio Romano adhibitis deductum est, sed hoc opus distinguitur ab architectura illius aevi antiquioris, cui nomen operis Caesarum attributum est. Saeculo XII ineunte, opus francigenum, ab origine aedificiis insulae Franciae insigne, iam florere coepit. Posteri etiam de architectura Romana[4][5] vel Romanica[6] aut etiam de genere vel ordine Romanico[7] loquuntur.
Si plus de notionibus legere vis, vide locum Ars Romana (medium aevum), partem: Notiones.
Ex Normannia saeculo undecimo opus Romanum in insulas Britannicas translatum est, ubi architecturae Anglo-Saxonicae ibi vigenti subiit. Genus Romanum Britanniae anno 1817 ab architecto et antiquario Thomas Rickman Genus Normannicum (Norman Style) dictum est.[8] Opus Romanum primum post Imperium Romanum Occidentale saeculo quinto interitum genus architecturae artisque commune erat, quod totam Europam a Sicilia usque ad Scandinaviam coniunxit.