Presbyterium (architectura)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Presbyterium[1] (Graecis βῆμα, ἄδυτον) in architectura ecclesiae est spatium circa altare, in quo presbyteri per liturgiam consistunt, chorum (si quidem exstat) et sedes clericorum amplectens, saepe in apsidem terminans. Non numquam pro presbyterio nomen chori usurpatur[2], qui tamen strictiore sensu est locus cantorum intra presbyterium et navem principalem situs (vide infra).
Ambulatio sensu strictiore non ad presbyterium pertinet, quod clero reservata non est. Saepe autem in architectura tota aedificii pars, in qua est altare, presbyterium nuncupatur. In ecclesiis cathedralibus et aliis ecclesiis maioribus in fine presbyterii (ad navem principalem spectans) locus, quo sellae cantatorum constitutae sunt, exstare potest, qui chorus appellatur.