Hyperplasia prostatae benigna
From Wikipedia, the free encyclopedia
Hyperplasia prostatae benigna est incrementum numeri cellularum prostatae normalium, non cancrosarum. Cum cellulae glandulares prostatae affectae sunt, etiam adenoma prostatae dicitur. Symptomata sunt pollakisuria (mictio frequens), initium mictionis retardum, fluxus tenuis usque ad retentionem urinae, incontinentia urinae. Si adsunt infectio viarum urinariarum, calculi vesicales, problemata renalia chronica, symptomata aggravescant.
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Hyperplasia prostatae benigna | |
---|---|
Cognitores | |
Disciplina medica | Urologia |
ICD-9 | 600 |
ICD-10 | N40 |
Rationes clinicae | |
Prostata normalis (sinistre) et hyperplasia benigna prostatae (dextre). | |
Pathologia | Hyperplasia |
Symptomata | Mictio retarda |
Therapia | pharmacologica Resectio urologica |
Affecti sunt viri seniores, mutationibus hormontum vel inflammationibus chronicis causa. Ad hyperplasiam benignam dignoscendam anamnesis et examinatio diligens, cum examinatione rectali et urinanalysi velut ope echographiae, necesse sunt. Tractatio primum per medicamenta, ut inhibitores adrenergicos alpha vel inhibitores reductasis 5α fit, si ineffectiva denique operatio resectio urologica commendatur[1][2].
Putatur nexum inter hyperplasiam prostatae benignam et cancrum prostatae non esse[3].