ჩინური ენა
From Wikipedia, the free encyclopedia
ჩინური, ან სინ(იტ)ური ენები ქმნიან სინოტიბეტური ენების ოჯახის პირველადი შტოს ერთ-ერთ ჯგუფს, ხოლო ხსენებული პირველადი შტოს მეორე ჯგუფს კი ტიბეტურ-ბირმული ენები წარმოადგენენ. ჩინურ ენაზე დღესდღეობით დაახლოებით ლაპარაკობს 1,3 მილიარდი კაცი, რომელთა უმეტესობა ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკასა და ჩინეთის (ტაივანის) რესპუბლიკაში ცხოვრობს. სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის მრავალ ქვეყანაში არსებობს საკმაოდ მრავალრიცხოვანი უმცირესობები. ჩინური ენის სალიტერატურო ფორმა მოლაპარაკეთა რაოდენობის მიხედვით მსოფლიოს ყველაზე დიდი ენაა.
სწრაფი ფაქტები
ჩინური Hànyǔ (ჰანჲუჲ) | |
გავრცელებულია | ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკა ტაივანი სინგაპური ფილიპინები მალაიზია ინდონეზია აღმოსავლეთი ტიმორი ტაილანდი ვიეტნამი მიანმარი კამბოჯა კანადა აშშ პერუ |
მოლაპარაკეთა რაოდენობა | 1,3 მლრდ. |
ოფიციალური სტატუსი | ჩინეთის სახალხო რესპუბლიკა ტაივანი სინგაპური გაერო |
ლინგვისტური კლასიფიკაცია | ევრაზიის ენები |
დამწერლობის სისტემა | ჩინური დამწერლობა |
ენის კოდები | ISO1: zh ISO2: chi (B); zho (T) ISO3: zho და სხ. |
რუკა | |
ქვეყნები, სადაც ჩინური არის ძირითადი ან ოფიციალური ენაა
ქვეყნები, სადაც 5 მლნ მეტი მოლაპარაკეა
ქვეყნები, სადაც 1 მლნ მეტი მოლაპარაკეა
ქვეყნები, სადაც 0,5 მლნ მეტი მოლაპარაკეა
ქვეყნები, სადაც 0,1 მლნ მეტი მოლაპარაკეა
ქალაქები მოლაპარაკეთა მნიშვნელოვანი რიცხვით
| |
ვიკისივრცე | |
ენის თარგი | {{Lang-zh}} |
ვიკისივრცეში არის ვიკიპედია — ჩინური |
დახურვა