Xaqueca
From Wikipedia, the free encyclopedia
A xaqueca[4] é unha dor de cabeza primaria caracterizada por cefalalxias recorrentes, de moderadas a graves.[5] Normalmente a dor de cabeza afecta só a un lado, é de natureza pulsante e dura entre 2 e 72 horas.[5] Os principais síntomas asociados son náuseas, vómitos e sensibilidade á luz (fotofobia), ao son (hiperacusia) e ao cheiro (osmofobia).[6] A dor adoita empeorar coa actividade física. Aproximadamente un terzo das persoas con xaqueca ven un aura : unha alteración visual, sensorial, motora ou da linguaxe transitoria que precede á aparición dunha xaqueca.[7] Nalgúns casos, a aura pode ocorrer sen ser seguida por xaqueca.[8]
Xaqueca | |
---|---|
Especialidade | Neuroloxía |
Causas | Factores xenéticos e ambientais[1] |
Factores de risco | Antecedentes familiares, sexo feminino[2][3] |
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico. |
Pénsase que as xaquecas son causadas por unha combinación de factores ambientais e xenéticos.[1] Aproximadamente dous terzos dos casos son familiares.[3] O cambio dos niveis hormonais tamén pode desempeñar un papel, xa que as xaquecas afectan un pouco máis aos nenos que ás nenas antes da puberdade, pero preto de dúas ou tres veces máis mulleres que homes adultos. [9] O risco de xaqueca xeralmente diminúe durante o embarazo.[2] O mecanismo subxacente non se entende completamente.[10] Non obstante, crese que implica os nervios e os vasos sanguíneos do cerebro.[3]
O tratamento inicial recomendado consiste en evitar factores causantes e administrar analxésicos comúns como ibuprofeno ou paracetamol para as dores de cabeza, antieméticos para as náuseas.[11] Nos casos en que os analxésicos non son eficaces, pódense utilizar triptanos ou ergotaminas.[3] A inxestión de cafeína pode ser eficaz.[12] Varios fármacos permiten previr a aparición de ataques, entre os que se atopan metoprolol, valproato e topiramato.[13]
As xaquecas afectan a preto do 15% da poboación mundial.[14] Adoitan comezar durante a puberdade e son máis intensos na idade media.[5] Nalgunhas mulleres a aparición diminúe despois da menopausa.[10] A condición é unha das causas máis comúns de discapacidade.[15] Unha das primeiras descricións médicas consistentes dos síntomas da xaqueca dáse no papiro Ebers, escrito no antigo Exipto ao redor do 1500 a. C. [16]
- Reforzo do resto dunha estrutura en zigzag
- Escotoma negativo, perda de percepción das estruturas locais
- Escotoma positivo, percepción local de estruturas extra
- Perda de percepción por un lado