Orde dórica
From Wikipedia, the free encyclopedia
A orde dórica é un termo arquitectónico que se refire as normas canónicas creadas na Grecia antiga para rexer a construción dos edificios e en particular os templos. É unha das tres, e a máis antiga, das ordes clásicas da arquitectura grega, xunto coa xónica e a corintia, e tamén é a máis sobria dende o punto de vista decorativo. A súa antigüidade non está clara pois.
De xeito xeral, acéptase a idea de Vitrubio de que a súa orixe provén da adaptación á pedra (mármore, normalmente) das anteriores construcións de madeira.[1] Apareceu entre finais do século VII antes de Cristo, e o século VI a.C.[2], no Peloponeso estendéndose sobre todo por Occidente por mor do proceso colonizador.[3]