پذیرفتاری مغناطیسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
در الکترومغناطیس، پذیرفتاری مغناطیسی (به انگلیسی: Magnetic susceptibility) قابلیت مغناطیزه شدن مادهای را گویند[1] و این یعنی چه مقدار از یک ماده قرار داده شده در یک میدان مغناطیسی مغناطیده میشود.
بر این اساس میتوان مواد را به ۳ دستهٔ فرومغناطیسی، پارامغناطیسی، و دیامغناطیسی دستهبندی نمود.
بویژه در ام آر آی، به خاصیتی گویند که در ذات هر ماده بوده، و هنگام قرار گرفتن در یک میدان مغناطیسی خارجی، باعث تغییر آن میدان مغناطیسی در محیط دور و اطراف خود میگردد،[2] همانند مثلاً ماده حاجب.