دیامغناطیس
From Wikipedia, the free encyclopedia
مواد دیامغناطیس، موادی هستند که در اثر اعمال یک میدان مغناطیسی خارجی در آنها یک میدان مغناطیسی القایی در جهت مخالف ایجاد میشود و توسط میدان دفع میشوند. مواد پارامغناطیس برعکس این رفتار را از خود نشان میدهند. دیامغناطیس شدن یک خاصیت مکانیک کوانتومی است که در تمام مواد رخ میدهد و وقتی فقط از جنبه مغناطیس به موضوع نگاه کنیم این مواد دیامغناطیس نامیده میشوند و برخلاف مواد فرومگنت مغناطیس دائمی نیستند.
نفوذپذیری مغناطیسی آنها کمتر از میباشد (نفوذپذیری خلأ)؛ در نتیجه دیامغناطیسها شکلی از مغناطیس هستند که تنها با یک ماده در حضور یک میدان مغناطیس خارجی به کار گرفته شده ایجاد میشوند. در بیشتر مواد، دیامغناطیس کاملاً یک اثر ضعیف دارد، ولی در ابر هادیها (رسانایی بسیار بالا) اثر شدیدی را ایجاد میکند.
مواد دیامغناطیس، خطوط سرعت جریان مغناطیسی را در منحنی ایجاد میکند که دور از مواد میباشد و ابر هادیها میتوانند آنها را بهطور کامل ممانعت کنند (به جز برای یک لایه نازک در سطح).