مسجد جامع هرات
پنجمین مسجد بزرگ جهان / From Wikipedia, the free encyclopedia
مسجد جامع هرات (دگرنام: مسجد جمعه هرات) کهنترین مسجد در هرات است که بسیار بازسازی شدهاست. بیشتر گسترش آن در دورهٔ طلایی عهد تیموریان بود.
این مسجد را سلطان غیاث الدین غوری در سال ۵۹۷ ق. طرحریزی نمود اما موفق به تکمیل آن نشد. جسد وی در سال ۱۲۰۲ میلادی در زیر گنبد در پشت ایوان شمالی مسجد مدفون گردیدهاست.
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
مسجد جامع هرات | |
---|---|
دین | |
وابستگی | اسلام |
مکان | |
مکان | هرات, افغانستان |
مختصات | ۳۴°۲۰′۳۵″ شمالی ۶۲°۱۱′۴۵″ شرقی |
معماری | |
معمار(ها) | جلاالدین فیروزشاهی[1] |
گونه | مسجدجامع |
سبک | اسلامی, تیموری |
آغاز ساخت | ٨۰٧ هجری یا ١۴۰۴ میلادی |
پایان ساخت | ٨٥۰ هجری یا ١۴۴۶ میلادی |
ویژگیها | |
گنجایش | بیش از ١۰۰۰۰۰ نفر |
گنبد(ها) | ۴۶۰ |
مناره(ها) | ٨ |
بلندی مناره | ١٧-٣۶ متر |
مصالح ساختمانی | آجر, سنگ, سرامیک |
تنها بخش کوچکی از مسجد عهد غوریان در درب ورودی جنوبی باقی ماندهاست. تزیینات دورهٔ غوری پسانترها زیر کار تزیین دورهٔ تیموریان که مسجد را به ذوق و سلیقهٔ خود تزیین نمودند مخفی ماند که در سال ۱۹۶۴ کارشناسان آن را بازیابی نمودند. اما در اثر مرور زمان بخش زیادی از کار پر مصرف تیموریان نیز از میان رفت که در نوسازیهای سال ۱۳۲۲ خورشیدی روی مسجد انجام گرفت بخشی از آن بازسازی شد. در عهد تیموریان پایتخت در هرات واقع گردیده بود. تیموریان با جلب هنرمندان، معماران، فیلسوفان و شعرا به دربار خود رهبری نهضت فرهنگی را بدست گرفتند که از دورههای پر درخشش تاریخ هرات میباشد. شاهرخ و همسرش گوهرشاد بیگم از پیشتازان دورهٔ نخست عصر تیموری بهشمار میروند. حکومت سلطان حسین بایقرا از سال ۱۴۶۸ الی ۱۵۰۶ میلادی اوج دورهٔ طلایی تیموریان بهشمار میرود.[2]