شورای سراسری مسیحیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورای سراسری مسیحیت (که شورای عمومی نیز نامیده میشود)[1] گردهمایی مقامات کلیسا و متخصصان الهیات است که در آن، به بحث و تصمیمگیری دربارهٔ موضوعات تعلیمی و عملی کلیسای مسیحیت میپردازند. در این شورا کسانی که صاحب حق رأی هستند از سراسر جهان گرد هم میآیند تا موافقت همه جوامع مسیحی تضمین شود.[2]
هفت شورای جهانی اول (۳۲۵ تا ۷۸۷ میلادی) از سوی هر دو مذهب مسیحیت یعنی کلیسای شرقی و غربی تأیید شد. این شوراها توسط امپراتوران مقدس روم احضار و تصمیمات آن در کلیسای امپراتوری اجرا میشد.
از شورای سوم به بعد، انشقاقهای قابل توجه باعث حضور نیافتن برخی اعضاء شد که پیشتر بخشی از کلیسای مسیحی بهشمار میرفتند. در نتیجه بخشهایی از مسیحیت در شوراهای بعدی شرکت نکردند؛ یا شرکت کردند، ولی نتیجه را نپذیرفتند. اسقفهای وابسته به آنچه آن زمان با عنوان کلیسای ارتدکس شرقی شناخته شد، تنها در هفت شورای سراسری شرکت کردند. اسقفهای وابسته به آنچه با نام کلیسای مشرق شناخته شد، تنها در دو شورای نخست حضور یافتند. اسقفهای ارتدوکسی مشرقی در چهار شورای نخست شرکت کردند، ولی تصمیمات شورای چهارم را نپذیرفتند و در شوراهای بعدی شرکت نکردند.
پذیرش سراسری و معتبر بودن شوراها میان مذاهب مسیحی گوناگون، متفاوت است. مشاجره بر سر مسیحیتشناسی و سایر پرسشها منجر به نپذیرفتن برخی شوراها توسط شاخههایی از مسیحیت شدهاست.