باروخ اسپینوزا
مترجم و فیلسوف هلندی / From Wikipedia, the free encyclopedia
باروخ اسپینوزا (به انگلیسی: Baruch Spinoza) و بعدها معروف با نام بندیکت دِ اسپینوزا (زاده ۲۴ نوامبر ۱۶۳۲ – درگذشته ۲۱ فوریه ۱۶۷۷) فیلسوف مشهور هلندی با اصالت یهودیِ سفاردیِ پرتغالی بود.[1] وی یکی از بزرگترین خردگرایان و جبرگرایان فلسفه قرن هفدهم و زمینهساز ظهور نقد مذهبی و همچنین عصر روشنگری در قرن هجدهم بهشمار میرود.[2][3]
باروخ (بندیکت) د اسپینوزا | |
---|---|
نام هنگام تولد | باروخ اسپینوزا |
زادهٔ | ۲۴ نوامبر ۱۶۳۲ (میلادی) آمستردام، جمهوری هلند |
درگذشت | ۲۱ فوریه ۱۶۷۷ (میلادی) (۴۴ سال) لاهه، جمهوری هلند |
دیگر نامها | بنتو |
همسر(ها) | ندارد |
فرزندان | ندارد |
دوره | فلسفه قرن هفدهم عصر روشنگری |
حیطه | فلسفه غرب |
مکتب | خردگرایی اسپینوزیسم دکارتگرایی مبناگرایی مفهومگرایی واقعگرایی خام تئوری مطابقت حقیقت |
استادان | وان دن انده |
علایق اصلی | اخلاق, معرفتشناسی, متافیزیک, گرامر عبری |
ایدههای چشمگیر | همهخدایی, جبرگرایی, آزادی فکری, آزادی ادیان, جدایی دین از سیاست, موسی, کتاب مقدس عبری, حکومت, قدرت, قرارداد اجتماعی |
تأثیرگذار بر
| |
اسپینوزا به واسطهٔ نگارش مهمترین اثرش، اخلاقیات، که پس از مرگ او به چاپ رسید و در آن دوگانهانگاری دکارتی را به چالش میکشد، یکی از مهمترین فیلسوفان تاریخ فلسفهی غرب بهشمار میرود. پیشه وی تراش عدسی بود، او در طول زندگی، جایزهها، افتخارات و تدریس در مکانهای صاحبنام را رد کرد، و سهم ارث خانوادگیاش را به خواهرش بخشید.
فیلسوف و مورخ نامدار گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، دربارهٔ او می نویسد: «شما یا پیرو اسپینوزا هستید، یا اساساً فیلسوف نیستید.» همچنین دستاوردهای فلسفی و شخصیت اخلاقی اسپینوزا زمینهساز آن شد تا ژیل دلوز، او را «شاهزادهی فلسفه» بنامد.