فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ
فیلسوف آلمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ (به آلمانی: Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling) (زاده ۲۷ ژانویه ۱۷۷۵ – درگذشته ۲۰ اوت ۱۸۵۴) فیلسوف ایدهآلیست آلمانی، عضو آکادمی علوم مونیخ، استاد دانشگاههای برلین، ینا و ارلانگن بود.
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ | |
---|---|
زادهٔ | ۲۷ ژانویهٔ ۱۷۷۵ لئونبرگ، وورتمبرگ، امپراتوری مقدس روم |
درگذشت | ۲۰ اوت ۱۸۵۴ (۷۹ سال) Bad Ragaz، سوئیس |
دوره | فلسفه سده نوزدهم |
حیطه | فلسفه غربی |
مکتب | ایدئالیسم آلمانی |
علایق اصلی | Naturphilosophie, علوم طبیعی، زیباییشناسی، متافیزیک، معرفتشناسی، فلسفه دین، رمانتیسم[نیازمند منبع] |
ایدههای چشمگیر | System of Naturphilosophie, Identitätsphilosophie (philosophy of identity), Positive Philosophie (positive philosophy), unconscious infinity |
تأثیرگرفته از | |
تأثیرگذار بر
| |
فریدریش ویلهلم یوزف فون شلینگ فیلسوف ایدهآلیست آلمانی در قرن هیجدهم میزیست. فلسفه شلینگ و فیشته تأثیر زیادی از آرای کانت پذیرفت. شلینگ معتقد بود که امر مطلق پیونددهنده میان سوژه و ابژه است و لذا سوژه یا انسان شناسا باید به درک این مطلقیت نائل شود، از همین رو وی برای آزادی انسان در ارتباط با امر مطلق اهمیت بسزایی قائل بود. به نظر شلینگ انسان با شناخت امر مطلق به خود مطلق میرسد. شلینگ نقش عمدهای در توسعهٔ ایدهآلیسم آلمانی دارد و معمولاً نقش او را در انتقال میراث از فیشته به هگل بااهمیت میدانند. وی به پیروی از عقاید کانت و لایبنیتز کتابهای زیادی نوشت.