محمد ششم
سیوششمین و آخرین سلطان امپراتوری عثمانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
محمد ششم، سلطان وحیدالدین (ترکی عثمانی: محمد سادس یا وحید الدین؛ ترکی استانبولی: VI. Mehmed, Sultan Vahîdeddin یا Sultan Vahdettin)؛ ۱۴ ژانویه ۱۸۶۱ – ۱۶ مه ۱۹۲۶)، که در بین خانواده عثماناوغلو به شاه بابا مشهور است، سی و ششمین و آخرین سلطان امپراتوری عثمانی بود که از ۴ ژوئیه ۱۹۱۸ تا ۱ نوامبر ۱۹۲۲ حکومت کرد. سلطنت او مقارن با فروپاشی امپراتوری عثمانی پس از جنگ جهانی اول و اعلام جمهوری ترکیه در ۲۹ اکتبر ۱۹۲۳ بود.
محمد ششم | |
---|---|
سلطان امپراتوری عثمانی خادم الحرمین الشریفین خلیفهٔ مسلمین امیرالمؤمنین | |
سی و ششمین سلطان عثمانی | |
سلطنت | ۴ ژوئیه ۱۹۱۸ – ۱ نوامبر ۱۹۲۲ |
تاجگذاری | ۴ ژوئیه ۱۹۱۸ |
پیشین | محمد پنجم |
جانشین | لغو سلطنت |
بیست و هشتمین خلیفه عثمانی | |
سلطنت | ۴ ژوئیه ۱۹۱۸ – ۱۹ نوامبر ۱۹۲۲ |
پیشین | محمد پنجم |
جانشین | عبدالمجید دوم |
رئیس خاندان عثمانی | |
سلطنت | ۱۹ نوامبر ۱۹۲۲ – ۱۶ می ۱۹۲۶ |
پیشین | محمد پنجم |
جانشین | عبدالمجید دوم |
زاده | ۱۴ ژانویهٔ ۱۸۶۱ استانبول، امپراتوری عثمانی |
درگذشته | ۱۶ مهٔ ۱۹۲۶ (۶۵ سال) سانرمو، ایتالیا |
آرامگاه | مسجد تکیه، دمشق |
خاندان | خاندان عثمانی |
پدر | عبدالمجید یکم |
مادر | گلستو خانم |
طغرا |
او برادر محمد پنجم بود و در سال ۱۹۱۶، پس از خودکشی شهزاده یوسف عزالدین (پسر سلطان عبدالعزیز)، به عنوان بزرگترین عضو مرد خاندان عثمانی، به ولیعهدی رسید. او پس از مرگ محمد پنجم به سلطنت رسید.[1] او در ۴ ژوئیه ۱۹۱۸، به عنوان سی و ششمین سلطان، شمشیر عثمان را به کمر بست. پدرش سلطان عبدالمجید اول و مادرش گلستو خانم (۱۸۳۰–۱۸۶۵) بود. مادر او یک آبخازیایی، دختر شاهزاده طاهر بیگ چاچبا، بود و در اصل فاطما چاچبا نام داشت.[2]
زمانی که سلطنت عثمانی در سال ۱۹۲۲ لغو شد و جمهوری سکولار ترکیه ایجاد شد، محمد از قدرت کنار رفت و تبعید شد.
بعد از اینکه از جنگ بزرگ شکست خورد کل امپراتوری عثمانی ترکید و جمهوری شد اتاترک روی کار آمد