Ε΄ Σταυροφορία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Πέμπτη Σταυροφορία (1217–1221) ήταν μία προσπάθεια των Δυτικοευρωπαίων να ανακτήσουν την Ιερουσαλήμ και τους υπόλοιπους Αγίους Τόπους κατακτώντας πρώτα το Κάιρο, την πρωτεύουσα του ισχυρού κράτους των Αγιουβιδών στην Αίγυπτο.
Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ ’ και ο διάδοχός του πάπας Ονώριος Γ’ οργάνωσαν σταυροφορικές στρατιές με επικεφαλής τον βασιλιά Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας και τον δούκα Λεοπόλδο ΣΤ’ της Αυστρίας, και μία επίθεση εναντίον της Ιερουσαλήμ τελικά άφησε την πόλη στα χέρια των μουσουλμάνων. Αργότερα το 1218, ένας γερμανικός στρατός με επικεφαλής τον Όλιβερ του Πάντερμπορν και ένας μικτός στρατός Ολλανδών, Φλαμανδών και Φρισίων στρατιωτών με επικεφαλής τον Γουλιέλμο Α΄ κόμη της Ολλανδίας προσχώρησαν στη σταυροφορία. Για να επιτεθούν στη Δαμιέτη στην Αίγυπτο, συμμάχησαν στη Μ. Ασία με τον σελτζούκο σουλτάνο του Ρουμ υπό τον Καϊκαούσης Α΄ και επιτέθηκαν στους Αγιουβίδες στη Συρία, σε μία προσπάθεια να αποδεσμεύσουν τους Σταυροφόρους από τις μάχες τους σε δύο μέτωπα.
Αφού κατέλαβαν το λιμάνι της Δαμιέτης, οι Σταυροφόροι βάδισαν νότια προς το Κάιρο τον Ιούλιο του 1221. Στον δρόμο πολιόρκησαν την Αλ-Μανσούρα από τη βόρεια πλευρά, αλλά γύρισαν πίσω αφού παγιδεύτηκαν και τα λιγοστά αποθέματά τους οδήγησαν σε αναγκαστική υποχώρηση. Ο σουλτάνος αλ-Καμίλ διέταξε την καταστροφή του φράγματος που έκλεινε τον ποταμό Νείλο, γεγονός που οδήγησε στην πλημμύρα του στρατοπέδου των Σταυροφόρων. Υποχώρησαν σε μία κοντινή κορυφή λόφου, όπου αντιστάθηκαν μέχρι λιμοκτονίας. Η πολιορκία είχε ως αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό απωλειών των Σταυροφόρων και τελικά την παράδοση του στρατού. Ο Αλ Καμίλ ανάγκασε τους Ευρωπαίους να υποχωρήσουν από τη Νταμιέτα -και μαζί και από την Αίγυπτο- και να συνάψουν μία οκταετή συμφωνία ειρήνης.