Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ ή Ιωάννης Λοθάριος (22 Φεβρουαρίου 1161 - 16 Ιουλίου 1216) ήταν αρχηγός στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και κυβερνήτης στα Παπικά Κράτη (8 Ιανουαρίου 1198 - 16 Ιουλίου 1216).[1] Ο Ιννοκέντιος Γ΄ ήταν ένας από τους πιο πανίσχυρους Πάπες του Μεσαίωνα, ασκούσε ευρύτατη επίδραση σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη και διεκδικούσε την υπεροχή απέναντι σε όλους τους βασιλείς. Οι μεταρρυθμίσεις του στην Δ΄ Σύνοδο του Λατερανού ήταν ριζικές για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις, βελτίωσαν σημαντικά το δυτικό Κανονικό δίκαιο. Τα μέτρα απαγόρευαν επίσης τις επικρίσεις, υποχρέωναν τους πρίγκιπες να εφαρμόζουν τις αποφάσεις του αν και δεν ήταν πάντοτε επιτυχείς. Ο Ιννοκέντιος Γ΄ επέκτεινε πολύ την δράση των Σταυροφοριών σε θέματα κατά των Μαυριτανών, στους Αγίους Τόπους, η Σταυροφορία των Αλβιγηνών και η εκστρατεία εναντίον των Καθαρών στην νότια Γαλλία.
Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ | |
---|---|
Από | 8 Ιανουαρίου 1198 |
Έως | 16 Ιουλίου 1216 |
Προκάτοχος | Κελεστίνος Γ΄ |
Διάδοχος | Ονώριος Γ΄ |
Προσφωνήσεις του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ | |
---|---|
Προσφώνηση αναφοράς | Αγιότατος |
Προφορική προσφώνηση | Αγιότατε |
Θρησκευτική προσφώνηση | Άγιος Πατέρας |
Μεταθανάτια προσφώνηση | Δ/Δ |
Οργάνωσε την Δ΄ Σταυροφορία (1202-1204) η οποία κατέληξε στην κατάκτηση και την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης. Η επίθεση στην Κωνσταντινούπολη ήταν απέναντι στις αρχές των Σταυροφόρων για αυτό στην συνέχεια αφορίστηκαν, ο Ιννοκέντιος Γ΄ που είχε στόχο να ενώσει τις δύο εκκλησίες δέχτηκε το αποτέλεσμα με δισταγμό. Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης αύξησε κατακόρυφα την εχθρότητα ανάμεσα στην Ρωμαιοκαθολική και την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, η Βυζαντινή αυτοκρατορία αποκαταστάθηκε (1261) αλλά αρκετά ανίσχυρη από τότε μέχρι το τέλος της (1453).[2] Μετά από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, οι μοναχοί του Αγίου Όρους απευθύνθηκαν σε αυτόν, καθώς οι Σταυροφόροι τους κακομεταχειρίστηκαν. Ο Ιννοκέντιος Γ΄ τους πήρε υπό την προστασία του, στηρίζοντας το καθεστώς του Αγίου Όρους[3] και στις επιστολές του (ΧΙΙΙ, 40 XVI, 168) αποτίει φόρο τιμής στις μοναστικές αρετές τους. Πέθανε το 1216 από Ελονοσία, ενώ σχεδίαζε νέα σταυροφορία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων.