Άλας
χημική ένωση που προκύπτει από την αντίδραση ενός οξέος με μία βάση / From Wikipedia, the free encyclopedia
Άλας ονομάζεται κάθε χημική ένωση που αποτελείται από ιόντα και προκύπτει από την αντίδραση ενός οξέος με μία βάση.[1] Τα άλατα είναι ετεροπολικές (ιοντικές)[2] ενώσεις και σ' αυτά το κατιόν μπορεί να είναι μέταλλο (π.χ. ασβέστιο Ca2+ εκτός από το κατιόν Η+ που μπορεί να αποδοθεί ως πρωτόνιο) ή θετικό πολυατομικό ιόν (π.χ. αμμώνιο ΝΗ4+) ενώ το ανιόν είναι αμέταλλο (εκτός του Ο2- και του Ο22-) ή πολυατομικό αρνητικό ιόν (όπως π.χ. το θειικό ανιόν SO42- ή το νιτρικό ανιόν NO3-) εκτός του ΟΗ-.
Οι χημικοί τύποι που χρησιμοποιούνται για τα άλατα[3] δείχνουν την απλούστερη ακέραιη αναλογία (1:1, 2:1, 1:3 κ.λ.π.) που υπάρχει μεταξύ των ιόντων στο κρυσταλλικό πλέγμα.
Τα άλατα ανήκουν στην κατηγορία των ηλεκτρολυτών και σύμφωνα με τις απόψεις του Αρρένιους μπορούν να προκύψουν από την εξουδετέρωση ενός οξέος από μια βάση εφόσον αυτά βρίσκονται σε υδατικό διάλυμα ή τους ανυδρίτες τους. Η άποψη αυτή εξυπηρετεί πολύ τη μελέτη των αλάτων αφού οι αντιδράσεις τους γράφονται ευκολότερα με μοριακή μορφή.
Σύμφωνα με τις απόψεις των Μπρένστεντ-Λόουρυ αλλά και του Λιούις, τα άλατα (είτε σε διάλυμα, είτε στη στερεή, είτε στην αέρια φάση) είναι απλά ενώσεις που περιέχουν κατιόντα και ανιόντα τα οποία μπορούν να δράσουν ως οξέα ή βάσεις.