Міцкевіч на скале Аю-Даг
From Wikipedia, the free encyclopedia
Міцкевіч на скале Аю-Даг — карціна Валянціна Ваньковіча, напісаная і ўпершыню выстаўленая ў 1828 годзе на выставе ў Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу. Гэтая карціна прынесла Ваньковічу вядомасць. Дзякуючы міцкевіцкай тэме Ваньковіч заслужыў ганаровае месца класіка ў польскім, літоўскім і беларускім мастацтве, паколькі апынуўся першым мастаком, які захаваў для нашчадкаў натхнёны вобраз стваральніка «Гражыны», «Свіцязі», «Пана Тадэвуша». Партрэт атрымаў такую папулярнасць, што Ваньковічу давялося выканаць некалькі маляўнічых копій, у тым ліку копію яму замовіў і сам герой карціны. Ваньковіч стварыў і ўдалы вобраз паэта для літаграфіі. Калі ў 1829 г. Ваньковіч вярнуўся ў Мінск, ён лічыўся ўжо вядомым мастаком, аўтарам «Партрэта А. Міцкевіча»[1].
| ||
Валянцін Ваньковіч | ||
Міцкевіч на скале Аю-Даг. 1828 | ||
Матэрыял | Палатно | |
---|---|---|
Тэхніка | алей | |
Памеры | 148 × 123 см | |
Нацыянальны музей у Варшаве, Польшча | ||
(інв. MP 309 і MP 309 MNW) | ||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Нагодай для стварэння карціны паслужыў вершаваны цыкл Адама Міцкевіча «Крымскія санеты» (1826) і асабліва васямнаццаты санет «Аюдаг», які пачынаецца радкамі:
|
Партрэт набыў значэнне маніфесту рамантызму ў беларускім жывапісе. Ваньковіч дасягнуў у ім прафесійнай смеласці і прадэманстраваў непаўторную адоранасць[2].