Друіды
жрацы і паэты старажытных кельцкіх народаў / From Wikipedia, the free encyclopedia
Друіды (гальскае druidae, старажытнаірландскае drui, мн.л. druid) — жрацы і паэты ў старажытных кельцкіх народаў, арганізаваныя ў відзе закрытай касты і цесна звязаныя з уладай правадыра[1].
Практычна ўсе звесткі пра друідаў узяты з «Запісак пра Гальскую вайну» і іншых грэка-рымскіх сачыненняў IV ст. да н.э. — II ст. н.э. З іх вынікае, што друіды былі захавальнікамі гераічных паданняў і міфалагічных паэм, якія яны перадавалі моладзі вусна. Інстытут, як відаць, друідаў быў запазычаны астраўнымі кельтамі ў даіндаеўрапейскага насельніцтва паўночнага захаду Еўропы[2][3]. Роберт Макалістэр і некаторыя іншыя навукоўцы пачатку XX стагоддзі прыпісвалі друідам стварэнне агамічнага пісьма[4].
У ірландцаў і брытаў друіды рана страцілі сваю функцыю паэтаў (саступіўшы яе бардам), а пасля ўвядзення хрысціянства (IV—V стагоддзя) хутка звяліся ў вясковых знахароў.