Sin sulolasining Ichki Osiyodagi hukmronligi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Sin sulolasining Ichki Osiyodagi hukmronlgi XVII-XVIII asrlarda Ichki va tashqi Moʻgʻuliston, Manchuriya, Tibet, Sinxay va Shinjonni oʻz ichiga olgan Ichki Osiyo hududlariga Sin hukmronligining kirib borishi edi.
Harbiy harakatlar birinchi navbatda Shimoliy Yuan sulolasi (1636-yilgacha) va Jung'or xonligiga (1687—1758) qarshi olib borildi. Xitoyni zabt etishdan oldin manjurlar Manjuriya (hozirgi Shimoli-Sharqiy Xitoy va Tashqi Manchuriya) va Ichki Mo'g'ulistonni boshqaradigan Jin sulolasiga asos solishgan.
Uch feodator qo'zg'oloni bostirilib, Tayvan bosib olingandan so'ng, shuningdek, 1680-yillarda Xitoy-Rossiya chegarasidagi mojarolarga chek qo'yilgandan so'ng, Sinlarning Tashqi Mo'g'uliston, Tibet, Sinxay va Shinjonni zabt etishiga sabab bo`lgan Jung`or-Sin urushi boshlandi. Ushbu hududlarning barchasi Sin imperiyasining bir qismi sifatida Sin qo'shinlari tomonidan boshqarilsa-da, turli xil ma'muriy tuzilmalar[1] orqali boshqarilgan va mavjud ko`plab boshqaruv institutlarini saqlab qolgan. Qolaversa, ular muntazam viloyatlar sifatida emas, balki imperiyaning chegara hududlarini nazorat qiluvchi Sin hukumati agentligi Lifan Yuan tomonidan nazorat qilingan holda boshqarilgan.