Mehribonlik
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mehribonlik- bu evaziga maqtov yoki mukofot kutmasdan boshqalarga gʻamxoʻrlik qilish bilan tavsiflangan xatti-harakatlar turi.
Mehribonlik falsafa va dinda qiziqish uygʻotadigan mavzudir. Mehribonlik Muqaddas kitoblardagi asosiy mavzulardan biri edi.Nitsshe mehribonlik va sevgini „inson munosabatlaridagi eng shifobaxsh oʻtlar“ deb hisoblagan.[1] Mehribonlik ritsarlik fazilatlaridan biri hisoblangan.[2]
Mehribonlik - bu faol yordam, qo'shniga nisbatan mehr-oqibat. Ushbu tushunchaning nasroniy va dunyoviy talqini mavjud. Ko'rinishida o'xshash, bu his-tuyg'ular turli xil motivlardan kelib chiqadi.
Katoliklar uchun mehribonlik rahm-shafqat bu Xudoning sifati, u orqali sodiqlarning gunohlarini kechiradi. Mehr - bu ilohiy fazilat, bu orqali imonlilar gunohlari, itoatsizligi va kechirilishi uchun Xudodan rahm-shafqat so'rashadi.