Üç Paşalar
From Wikipedia, the free encyclopedia
Üç Paşalar veya Üç Paşalar İktidarı olarak bilinen yapı, Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde etkili olmuş üç önemli Osmanlı yöneticisinden oluşur. Bunlar, Dahiliye Nazırı ve sonradan Sadrazam Talat Paşa (1874–1921), Harbiye Nazırı Enver Paşa (1881–1922) ve Bahriye Nazırı (Osmanlı Donanmasından sorumlu bakan) Ahmed Cemal Paşa'dır, (1872–1922). Osmanlı İmparatorluğu'nun Almanların yanında I. Dünya Savaşı'na girmesinde İttihat ve Terakki Partisi'nin önde gelen yöneticileri olan bu üç paşa temel bir rol oynamıştır.[1]
1913 yılındaki Bâb-ı Âli Baskını ile iktidara gelen bu üç paşa Osmanlı İmparatorluğu'nda bundan sonraki dönemde gerçekte tek söz sahibi kişiler oldular. Bu dönem Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı'ndaki 30 Ekim 1918'deki teslimiyetine kadar sürdü.[2][3]