Ömer
İslam Devleti'nin ikinci halifesi, sahabe / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ömer bin Hattab (Arapça: عمر ابن الخطاب; y. 583 / 584 – Kasım 644), İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi ve İslam Devleti'nin Ebû Bekir'den sonraki ikinci hâlifesidir. Sünniler, Ömer bin Hattab'ı zaman zaman "Ömer'ul-Farûk" (عمر الفاروق) diye anarlar. Şiiler ise Ömer'in hâlifeliğini tanımazlar. 23 Ağustos 634 tarihinde Râşidîn Halifeliği'nin ikinci hâlifesi oldu ve bu görevi, öldürüldüğü yıl olan 644'e kadar sürdürdü.
Ömer bin Hattab عمر ابن الخطاب El-Farûk Emîrü'l-Mü'minîn | |
---|---|
Arapça hüsn-ü hat ile "Ömer" yazısı. | |
Râşidîn Halifeliği'nin 2. Halifesi (Emîrü'l-Mü'minîn) | |
Görev süresi 23 Ağustos 634 - Kasım 644 | |
Yerine geldiği | Ebû Bekir |
Yerine gelen | Osman bin Affan |
Kişisel bilgiler | |
Doğum | Ömer bin Hattab y. 583 veya 584[1] Mekke, Hicaz, Arabistan |
Ölüm | Kasım 644 (60-61 yaşında) Medine, Hicaz, Râşidîn Halifeliği |
Ölüm nedeni | Suikast |
Defin yeri | Mescid-i Nebevî, Medine, Suudi Arabistan |
Milliyeti | Arap |
Evlilik(ler) | Ümmü Gülsüm bint Ali Atika bint Zeyd Ümmü Gülsüm bint Asim |
Çocuk(lar) | Abdullah bin Ömer Asim bin Ömer Hafsa bint Ömer Ubeydullah bin Ömer |
Ebeveyn(ler) | Hattab bin Nüfeyl (baba) Hanteme bint Hişam (anne) |
Dini | İslam |
İmzası | |
Askerî hizmeti | |
Takma adı | Ömer'ul Farûk |
Bağlılığı | Muhammed Râşidîn Halifeliği |
Hizmet yılları | y. 615 / 616 – 644 |
Rütbesi | Ordu komutanı İslam hâlifesi |
Ömer bin Hattab
Müminlerin Emiri - (Emirül mu'minîn) | ||||
Genel bilgi
Aile
Perspektifler
İlgili maddeler
|
Ömer başlangıçta, Kureyşli uzak bir akrabası olan Muhammed'in mesajının en amansız karşıtlarından biriydi.[2] Sonra, biraz da ani bir şekilde (616 yılında) Müslüman oldu. Müslüman olduktan sonra Kâbe'de açıkça namaz kıldı. Ömer daha sonraları, kendisine el-Fârûk (ayırıcı) unvanını veren İslam peygamberi Muhammed'in yönetimindeki neredeyse tüm savaşlara ve seferlere katıldı. Haziran 632'de, Muhammed'in ölümünden sonra Ömer, ilk hâlife olarak Ebû Bekir'e biat etti. Ebû Bekir, 23 Ağustos 634'te ölmeden önce Ömer'i halefi olarak aday göstermişti. Ömer, Ağustos 634 tarihinde ikinci İslam hâlifesi olarak seçildi.
Ömer döneminde İslam Halifeliği, Sasani İmparatorluğu ve Bizans İmparatorluğu ordularını mağlup ederek sınırlarını benzeri görülmemiş bir oranda genişletti.[3] Sasani İmparatorluğu'na yönelik saldırıları, iki yıldan kısa bir süre içinde (642-644) İran'ın fethiyle sonuçlandı. Ayrıca döneminde Mısır, Suriye, Lübnan, Filistin, Irak ve İran gibi önemli bölgeler devletin topraklarına dahil edildi. Yahudi geleneğine göre Ömer, Yahudiler üzerindeki Hristiyan yasağını kaldırdı ve onların Kudüs'e girmelerine ve ibadet etmelerine izin verdi.[2] Ömer, "Dört Halife Dönemi"nde İslam Devleti'nin topraklarını en çok genişleten hâlife oldu.
Ömer, 644 yılında Fars bir köle olan Ebu Lü'lüe Firuz tarafından suikastle öldürüldü. Tarihçiler tarafından Ömer, genellikle tarihteki en güçlü ve en etkili Müslüman liderlerden biri olarak görülür.[4] Sünni geleneğinde büyük ve adil bir hükümdar ve İslami erdemlerin mükemmel bir örneği olarak saygı görür[5] ve bazı hadisler onu, Ebû Bekir'den sonra sahabenin ikinci en büyüğü olarak tanımlar.[6][7] Oniki Şii geleneğinde olumsuz görülmektedir.[5]