Türk-Moğol geleneği
14. yüzyılda Asya'da etnokültürel bir sentez / From Wikipedia, the free encyclopedia
Türk-Moğol veya Türk-Moğol geleneği; 14. yüzyılda Asya'da, Altın Orda ve Çağatay Hanlığı'nın yönetici seçkinleri arasında ortaya çıkan bir etnokültürel sentezdi. Bu hanlıkların yöneticileri olan Moğol soyluları, sonunda fethettikleri ve yönettikleri Türk halklarına asimile oldular ve böylece Türk-Moğollar olarak bilinmeye başladılar. Bu seçkinler, Moğol siyasi ve yasal kurumlarını korurken yavaş yavaş önceki dinleri olan Tengricilik'den ayrılıp İslam'ı ve Türk dillerini benimsediler.[1]
Türk-Moğollar, Moğol Hanlıklarının yıkılmasının ardından Altın Orda'nın yerini alacak olan Kazak Hanlığı, Tatar Hanlıkları (Kırım Hanlığı, Astrahan Hanlığı, Kazan Hanlığı gibi) ve Orta Asya'da Çağatay Hanlığı'nın yerini alan Timur İmparatorluğu gibi birçok İslami ardıl devlet kurdu. Bir Türk-Moğol prensi ve Timur'un büyük-büyük-büyük-torunu olan Babur (1483–1530), neredeyse tüm Hint yarımadasını yöneten Babür İmparatorluğu'nu kurdu.[2][3] Türkler ve Tatarlar da Memluk Sultanlığı döneminde siyasi ve askeri otorite kullanarak Mısır'ın bir bölümünü yönettiler.[4][5][6][7][8][9]
Türk-Moğol seçkinleri, o zamanlar Orta Asya Müslümanları arasında baskın kültür olan Türk-İran geleneğinin hamisi oldular. Sonraki yüzyıllarda Türk-İran kültürü, Türk-Moğolların komşu bölgeleri fethetmesiyle daha da ileriye taşındı ve sonunda Güney Asya'da (Hint Yarımadası), özellikle Kuzey Hindistan'da (Babür İmparatorluğu), Orta Asya ve Tarım Havzası'nda (Kuzeybatı Çin) ve Batı Asya'nın (Orta Doğu) büyük bölümlerinde yönetici ve seçkin sınıfların baskın kültürü haline geldi.[10]