หูชั้นใน
From Wikipedia, the free encyclopedia
หูชั้นใน[1] (อังกฤษ: inner ear, internal ear, auris interna) เป็นหูชั้นในสุดของสัตว์มีกระดูกสันหลัง มีหน้าที่ตรวจจับเสียงและการทรงตัว[2] ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มันจะประกอบด้วยกระดูกห้องหูชั้นใน (bony labyrinth) ซึ่งเป็นช่อง ๆ หนึ่งในกระดูกขมับของกะโหลกศีรษะ เป็นระบบท่อที่มีส่วนสำคัญสองส่วน คือ[3]
- หูชั้นในรูปหอยโข่ง (หรือคอเคลีย) ที่มีหน้าที่ได้ยิน คือแปลแรงสั่นเสียงที่เข้ามาจากหูชั้นนอกให้เป็นสัญญาณเคมี-ไฟฟ้า แล้วส่งไปยังสมองผ่านโสตประสาท (auditory nerve)
- ระบบการทรงตัว (vestibular system) ซึ่งจำเป็นในการทรงตัว
ข้อมูลเบื้องต้น หูชั้นใน (Inner ear), รายละเอียด ...
หูชั้นใน (Inner ear) | |
---|---|
รายละเอียด | |
หลอดเลือดแดง | labyrinthine artery |
ตัวระบุ | |
ภาษาละติน | auris interna |
MeSH | D007758 |
TA98 | A15.3.03.001 |
TA2 | 6935 |
FMA | 60909 |
อภิธานศัพท์กายวิภาคศาสตร์ |
ปิด
สัตว์มีกระดูกสันหลังทุกชนิดมีหูชั้นใน โดยอาจมีลักษณะและหน้าที่แตกต่างกันไปบ้าง และจะเชื่อมกับระบบประสาทกลาง**ผ่านเส้นประสาทสมอง (cranial nerve) คู่ที่ 8 ทั้งหมด