ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2565
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2565 คือช่วงของฤดูกาลในอดีตที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนในซีกโลกเหนือของมหาสมุทรแอตแลนติก ฤดูกาลอย่างเป็นทางการนั้นเริ่มนับในวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2565 และสิ้นสุดในวันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 วันเหล่านี้เป็นขอบระยะเวลาตามประวัติศาสตร์ที่จะมีพายุก่อตัวขึ้นมากที่สุดในแอ่งแอตแลนติก (กว่าร้อยละ 97)[1] ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (NHC) จะออกออกภาพรวมลมฟ้าอากาศเขตร้อนทั่วไปในวันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2565[2] ซึ่งนับเป็นช่วงสองอาทิตย์ก่อนฤดูกาลจะเริ่มต้นขึ้น
ข้อมูลเบื้องต้น ขอบเขตฤดูกาล, ระบบแรกก่อตัว ...
ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2565 | |
---|---|
แผนที่สรุปฤดูกาล | |
ขอบเขตฤดูกาล | |
ระบบแรกก่อตัว | 5 มิถุนายน พ.ศ. 2565 |
ระบบสุดท้ายสลายตัว | 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565 |
พายุมีกำลังมากที่สุด | |
ชื่อ | ฟีโอนา |
• ลมแรงสูงสุด | 130 ไมล์/ชม. (215 กม./ชม.) (เฉลี่ย 1 นาที) |
• ความกดอากาศต่ำที่สุด | 932 มิลลิบาร์ (hPa; 27.52 inHg) |
สถิติฤดูกาล | |
พายุดีเปรสชันทั้งหมด | 16 ลูก |
พายุโซนร้อนทั้งหมด | 14 ลูก |
พายุเฮอริเคน | 8 ลูก |
พายุเฮอริเคนขนาดใหญ่ (ระดับ 3 ขึ้นไป) | 2 ลูก |
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | มากกว่า 337 คน |
ความเสียหายทั้งหมด | > 12.0425 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน USD ปี 2022) |
ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก 2563, 2564, 2565, 2566, 2567 |
ปิด