วุยก๊ก
From Wikipedia, the free encyclopedia
เว่ย์ (จีน: 魏; พินอิน: Wèi < จีนสมัยกลาง: *ŋjweiC < จีนฮั่นตะวันออก: *ŋuiC[8]; ค.ศ. 220–266) มีอีกชื่อว่า วุยก๊ก หรือ อดีตเว่ย์[9][10] เป็นหนึ่งในสามรัฐหลักที่ต่อสู้รบแย่งชิงกันเพื่อครองอำนาจสูงสุดเหนือแผ่นดินจีนในยุคสมัยสามก๊ก(ค.ศ. 220 - ค.ศ. 280) ด้วยเริ่มแรก เมืองหลวงตั้งอยู่ที่สวี่ชาง(นครฮูโต๋) และต่อจากนั้นเป็นลั่วหยาง รัฐนี้ได้ถูกสถาปนาโดยเฉา ผี(โจผี) ใน ค.ศ. 220 จากรากฐานที่ได้ถูกวางไว้โดยบิดาของเขา เฉาเฉา(โจโฉ) ตลอดจนถึงจุดสิ้นสุดราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ชื่อว่า "เว่ย์" มีส่วนเกี่ยวข้องเป็นครั้งแรกกับเฉาเฉา เมื่อเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็น "วุยก๋ง" โดยราชสำนักฮั่นตะวันออกใน ค.ศ. 213 และกลายเป็นชื่อของรัฐ เมื่อเฉาพีได้สถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิใน ค.ศ. 220 นักประวัติศาสตร์มักจะเติมคำนำหน้าว่า "เฉา" เพื่อแบ่งแยกความแตกต่างจากรัฐอื่น ๆ ของจีนที่เรียกว่า "เว่ย์" เช่น รัฐเว่ย์แห่งยุครณรัฐ(จั้นกั๋ว) และรัฐเว่ย์เหนือแห่งยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ อำนาจการปกครองของตระกูลเฉาได้อ่อนแอลงอย่างมากในภายหลังจากทำการขับไล่เนรเทศและประหารชีวิตเฉา ซวง(โจซอง) พร้อมกับบรรดาพี่น้องของเขา ซึ่งเคยเป็นหนึ่งในผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของจักรพรรดิเว่ย์องค์ที่สาม เฉา ฟาง(โจฮอง) โดยอำนาจควบคุมรัฐก็ค่อย ๆ ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของซือหม่า อี้(สุมาอี้) ซึ่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อีกคนและครอบครัวของเขา ตั้งแต่ ค.ศ. 249 ต่อมา ในท้ายที่สุดจักรพรรดิเว่ย์ยังคงกลายเป็นผู้ปกครองหุ่นเชิดภายใต้การควบคุมของตระกูลซื่อหม่า จนกระทั่งซือหม่า หยาน(สุมาเอี๋ยน) หลานชายของซือหม่า อี้ ได้บีบบังคับให้เฉา ฮวั่น(โจฮวน) จักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่งเว่ย สละราชบัลลังก์และสถาปนาราชวงศ์จิ้นขึ้นมา
รัฐเว่ย์ 魏 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ค.ศ. 220–266 | |||||||||
ดินแดนวุยก๊ก (เหลือง) ใน ค.ศ. 262 | |||||||||
เมืองหลวง | สฺวี่ชาง (ค.ศ. 220–226),[1] ลั่วหยาง (ค.ศ. 226–266) | ||||||||
ภาษาทั่วไป | จีนเก่า | ||||||||
ศาสนา | ลัทธิเต๋า, ลัทธิขงจื๊อ, ศาสนาพื้นเมืองจีน | ||||||||
การปกครอง | ราชาธิปไตย | ||||||||
จักรพรรดิ | |||||||||
• 220–226 | โจผี | ||||||||
• 226–239 | โจยอย | ||||||||
• 239–254 | โจฮอง | ||||||||
• 254–260 | โจมอ | ||||||||
• 260–266 | โจฮวน | ||||||||
ยุคประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก | ||||||||
• พระเจ้าเหี้ยนเต้สละราชสมบัติ | 11 ธันวาคม ค.ศ. 220[2][3] | ||||||||
• ง่อก๊กเป็นเอกราชจากวุยก๊ก | ค.ศ. 222 | ||||||||
• วุยก๊กพิชิตจ๊กก๊ก | ค.ศ. 263 | ||||||||
• พระเจ้าโจฮวนสละราชสมบัติ | 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 266[lower-alpha 1] | ||||||||
ประชากร | |||||||||
• 260 | 4,432,881 (กำกวม)[5][lower-alpha 2] | ||||||||
สกุลเงิน | เหรียญจีน | ||||||||
| |||||||||
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ | ประเทศจีน ประเทศเกาหลีเหนือ ประเทศเวียดนาม |
วุยก๊ก | |||||||||||||||||||||||||||||||||
อักษรจีนตัวเต็ม | 曹魏 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
อักษรจีนตัวย่อ | 曹魏 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
ฮั่นยฺหวี่พินอิน | Cáo Wèi | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
วุยก๊กปกครองอาณาจักรโดยจักรพรรดิสืบต่อกันมาทั้งหมด 5 พระองค์ ได้แก่[11]