ซิดนีย์ ลาเนียร์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ซิดนีย์ คลอปตัน ลาเนียร์ (อังกฤษ: Sidney Clopton Lanier; 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1842 – 7 กันยายน ค.ศ. 1881) เป็นกวี นักดนตรีและนักวิชาการชาวอเมริกัน เกิดที่เมืองเมคอน รัฐจอร์เจีย[1] เป็นบุตรของรอเบิร์ต แซมป์สัน ลาเนียร์และแมรี เจน แอนเดอร์สัน ซิดนีย์เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยโอเกิลทอร์ป แต่ต่อมาเกิดสงครามกลางเมืองอเมริกา จึงเข้าร่วมกับกองทัพฝ่ายสมาพันธรัฐ (ฝ่ายใต้) สู้รบในรัฐเวอร์จิเนียและเป็นพลขับเรือร่วมกับน้องชาย คลิฟฟอร์ด ลาเนียร์[2] ต่อมาซิดนีย์ถูกจับตัวและถูกคุมขังที่คุกทหารในรัฐแมรีแลนด์ และติดเชื้อวัณโรคจากที่นั่น[3]
ซิดนีย์ ลาเนียร์ | |
---|---|
เกิด | ซิดนีย์ คลอปตัน ลาเนียร์ 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1842(1842-02-03) เมคอน รัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา |
เสียชีวิต | กันยายน 7, 1881(1881-09-07) (39 ปี) ลินน์ รัฐนอร์ทแคโรไลนา สหรัฐอเมริกา |
อาชีพ | กวี, นักดนตรี, นักวิชาการ |
สัญชาติ | อเมริกัน |
ช่วงเวลา | ค.ศ. 1867–81 |
หลังสงคราม ซิดนีย์ทำงานเป็นครู[3] ก่อนจะย้ายไปอยู่ที่เมืองมอนต์กอเมอรี โดยทำงานเป็นเสมียนและนักเล่นออร์แกนในโบสถ์ ในปี ค.ศ. 1867 เขาแต่งงานกับแมรี เดย์ ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 3 คน ซิดนีย์และครอบครัวย้ายกลับไปที่เมืองเมคอน โดยซิดนีย์ทำงานเป็นทนายความและเริ่มเขียนบทกวี ในช่วงสุดท้ายของชีวิต เขาเรียนและทำงานที่มหาวิทยาลัยจอนส์ฮอปกินส์ โดยเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านผลงานของเชกสเปียร์และชอเซอร์ รวมถึงวรรณกรรมอังกฤษ ก่อนจะเสียชีวิตด้วยภาวะแทรกซ้อนจากวัณโรคในปี ค.ศ. 1881[3][4]