Wyspy Flannana
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wyspy Flannana (ang. Flannan Isles, gael. Na h-Eileanan Flannach) – niewielka grupa niezamieszkanych wysepek w paśmie Hebrydów Zewnętrznych Szkocji, położonych około 32 km na zachód od wyspy Lewis. Nazwano je tak zapewne na cześć św. Flannana, VII-wiecznego irlandzkiego kaznodziei i opata.
Urwisty brzeg Eilean Mor | |||
Kontynent |
Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | |||
Akwen | |||
Wyspy | |||
Powierzchnia |
0,5 km² | ||
Populacja • liczba ludności |
| ||
58°17′13″N 7°35′21″W | |||
|
Wysepki, zamieszkane we wczesnym średniowieczu, a następnie opuszczone aż po kres XIX wieku, kiedy to zbudowano tu latarnię morską, opustoszały ostatecznie po zautomatyzowaniu latarni w roku 1971[1]. Na północ od archipelagu przebiega jeden z ważniejszych szlaków żeglugowych, łączący Skandynawię i państwa położone nad Bałtykiem z wielkimi portami północnego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i Kanady – Bostonem, Baltimore, Nowym Jorkiem i Montrealem. Nazwa wysepek kojarzy się z nierozwiązaną po dziś dzień zagadkową tragedią, jaka wydarzyła się w grudniu 1900 roku, kiedy to zniknęli bez śladu wszyscy trzej pracujący tu latarnicy.