Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Jack Warner
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jack Leonard „J. L.” Warner (ur. 2 sierpnia 1892 w London, zm. 9 września 1978 w Hollywood) – amerykański producent filmowy, współzałożyciel i prezes Warner Brothers. Jego kariera w branży filmowej trwała około czterdziestu pięciu lat, najdłużej ze wszystkich ówczesnych prezesów hollywoodzkich wytwórni filmowych[1].
Uwaga! Ta strona została już zintegrowana z artykułem głównym i ma charakter historyczny bądź archiwalny. Prosimy nie modyfikować tej strony. Artykuł znajduje się obecnie pod hasłem Jack Warner. Źródłowa wersja artykułu znajduje się pod hasłem en:Jack Warner |
Jack Warner w 1955 | |||
Prawdziwe imię i nazwisko |
Jacob Warner | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód |
Producent filmowy, przedsiębiorca | ||
Współmałżonek |
Irma Solomons (1916–1935) | ||
Lata aktywności |
1927–1972 | ||
|
Piastując stanowisko wiceprezesa ds. produkcji Warner Bros., wraz z bratem Samem doprowadził do powstania pierwszego filmu dźwiękowego, Śpiewaka jazzbandu[2]. Po śmierci Sama rozpoczął długoletnią walkę o władzę nad wytwórnią ze starszymi braćmi, Harrym i Albertem. W latach 50. XX wieku przejął wyłączną kontrolę nad Warner Bros., po tym jak potajemnie nabył udziały od braci, po uprzednim przekonaniu ich do wspólnej sprzedaży przedsiębiorstwa[3].
Chociaż jego pracownicy lękali się go i kpili z jego specyficznego poczucia humoru, zdobył szacunek środowiska filmowego za swoje trafne decyzje i bezkompromisowość[1]. Odnośnie swojego zdecydowania, Warner powiedział kiedyś: „Jeśli mam rację przez 51 procent czasu, to znajduje się na czele wyścigu”[1]. Zatrudnił wiele gwiazd wytwórni[4] i promował produkcję dramatów o problemach społecznych Ameryki lat 30., które stały się znakiem rozpoznawczym Warner Brothers[5].
W trakcie kariery był postrzegany za enigmatyczną i pełną sprzeczności osobę[6]. Chociaż był zagorzałym republikaninem, w wielu swoich filmach propagował New Deal, politykę demokratycznego prezydenta Franklina Delano Roosevelta[5]. Krytykował faszyzm i III Rzeszę na długo przed przyłączeniem się Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej[7]. Jednocześnie był przeciwnikiem komunizmu i po wojnie zeznawał przed Komisją Izby Reprezentantów ds. Działalności Nieamerykańskiej, gdzie dobrowolnie podał nazwiska scenarzystów zwolnionych z powodu członkostwa w Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych lub sympatii prokomunistycznych[8]. Pomimo kontrowersyjnego wizerunku publicznego, Warner był istotną siłą w przemyśle filmowym aż do przejścia na emeryturę na początku lat 70. XX wieku[9].