Wielka Orda
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielka Orda – nazwa centralnej części dawnej Złotej Ordy, pomiędzy Donem a Jaikiem, która zaczęła być stosowana w stosunku do pozostałości tego państwa po tym jak w XV wieku odłączyły się od niego w roku 1430 Chanat Krymski, w roku 1445 Chanat Kazański, a w roku 1460 Chanat Astrachański[1].
ok. 1435–1502 | |||
| |||
Ustrój polityczny | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
Data powstania |
ok. 1435 | ||
Data likwidacji | |||
Władca |
Szejk Ahmad | ||
Religia dominująca |
Islam Sunnicki | ||
Wielka Orda – zasięg | |||
brak współrzędnych |
W roku 1480 Wielki Książę Moskiewski Iwan III Srogi odmówił płacenia daniny Wielkiej Ordzie. W odpowiedzi chan Ahmed (1460–1481) wyruszył na Moskwę. Nie doczekał się jednak przybycia obiecanych posiłków od Kazimierza Jagiellończyka i ostatecznie wycofał się znad Ugry, gdzie naprzeciwko niego stała gotowa do walki armia moskiewska. Wydarzenie to zwane Stanięciem nad Ugrą uznaje się za koniec zależności Rusi od Mongołów. W roku 1502 chan krymski Mengli I Girej z poduszczenia Moskwy zniszczył stolicę Wielkiej Ordy Saraj i tym samym przestała ona istnieć.