Wielka Brytania (wyspa)
wyspa na północy Oceanu Atlantyckiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielka Brytania (ang. Great Britain, wal. Prydain Fawr, gael. Breatainn Mhòr) – wyspa na północy Oceanu Atlantyckiego, położona na północny zachód od kontynentalnej Europy. W całości wchodzi w skład państwa Wielka Brytania, stanowiąc większość jego powierzchni (Anglia, Szkocja i Walia[1][2]). Jest największą wyspą w archipelagu Wysp Brytyjskich[3] i zarazem największą wyspą Europy, jej powierzchnia wynosi 209 331,1 km²[4], co czyni ją także 9. wyspą pod względem powierzchni na świecie. Wielka Brytania jest też najludniejszą wyspą w Europie i 3. pod względem liczby ludności wyspą na świecie zaraz po Jawie i Honsiu.
Ten artykuł dotyczy wyspy. Zobacz też: Wielka Brytania – państwo. |
Wyspy Brytyjskie z kosmosu | |||
Kontynent | |||
---|---|---|---|
Państwo | |||
Akwen | |||
Archipelag | |||
Powierzchnia |
209 331,1 km² | ||
Populacja • liczba ludności • gęstość |
| ||
53°58′N 2°09′W | |||
|
Od kontynentalnej Europy oddziela ją kanał La Manche (ang. English Channel[5], „Kanał Angielski”), który w najwęższym miejscu (Cieśnina Kaletańska) ma szerokość 32 km. Od położonej na zachód Irlandii oddziela Wielką Brytanię Morze Irlandzkie oraz Kanał Świętego Jerzego i Kanał Północny.