Władysław Radomicki
wojewoda poznański / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władysław Radomicki herbu Kotwicz (ur. 1668, zm. 1737), kasztelan i wojewoda poznański.
Kotwicz | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Zofia Bukowiecka |
Żona |
Ludwika Gajewska |
Syn Kazimierza Władysława, kasztelana kaliskiego. Brat Macieja, wojewody inowrocławskiego, kaliskiego i poznańskiego i Andrzeja Aleksandra, wojewody kaliskiego i poznańskiego.
Został ochrzczony 24 maja 1671 w Dębnie nad Wartą. Poślubił Ludwikę Gajewską, kasztelankę rogozińską. Miał 7 dzieci: z nich synowie Maciej i Andrzej, starosta odolanowski i osiecki, komisarz skarbu koronnego.
Sędzia kapturowy w grodzie wałeckim w 1696 roku[1]. W 1698 roku podczas zjazdu w Poznaniu podpisał manifest popierający elekcję Franciszka Contiego[2]. Władysław Radomicki był człowiekiem uczonym, w polityce stronnikiem dworu saskiego. W latach 1709–1729 pełnił urząd kasztelana poznańskiego. W latach 1729–1737 sprawował urząd wojewody poznańskiego. W Wałczu pełnił urząd starosty. W 1736 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[3].
Był konsyliarzem województwa poznańskiego w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[4].