Radomiccy herbu Kotwicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Radomiccy herbu Kotwicz – polska rodzina szlachecka wywodząca się ze wsi Radomicko w okolicach Leszna, której członkowie zaliczali się do najwyższych kręgów władzy w wiekach XVII i XVIII, piastując urzędy wojewodów, kasztelanów i starostów w Wielkopolsce, na Kujawach oraz ziemi sieradzkiej.
Kasper Niesiecki w swoim Herbarzu wspomina o Radomickich pisząc: Dom pod tem imieniem starożytny: bo Dobrogost Radomicki w roku 1382 podpisał konfederacyą Wielkopolską pod interregnum...[1] Owa starożytność rodziny odnosi się oczywiście nie do epoki antycznej, ale do początków państwa polskiego, kiedy przedstawiciele rodu Kotwiczów musieli objąć w posiadanie dobra Radomicko i zacząć pisać się z tej wsi. Na przełomie wieków XV i XVI doszło do rozróżnienia dwóch gałęzi rodu, posiadających oddzielne domeny – dotychczasowi panowie Radomiccy dzierżący dobra z centralną wsią Daleszyn zaczęli nazywać siebie Daleszyńskimi lub pisać się z Daleszyna; stąd niejednokrotnie bierze się trudność w rozróżnieniu gałęzi rodziny, do której należał konkretny szlachcic (bowiem często w tym okresie zdarzała się w dokumentach sytuacja, w której Daleszyński opisywany był jako rodzony brat Radomickiego lub odwrotnie).