Uranofan
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Uranofan – minerał promieniotwórczy[2] z gromady krzemianów, uwodniony krzemian uranylu i wapnia (gromada VI-14 minerały uranylu). Nazwa pochodzi od składu chemicznego (pierwiastek uran, oraz gr. phanos – pojawiać się).
Szybkie fakty Skład chemiczny, Twardość w skali Mohsa ...
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny |
Ca(UO2)2[HSiO4]2·5H2O[1] | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa |
2,5–3,0 | ||
Przełam |
nierówny bądź muszlowy | ||
Łupliwość |
doskonała według (010) (czasem słabo dostrzegalna) | ||
Pokrój kryształu |
słupkowy, igiełkowy | ||
Układ krystalograficzny |
jednoskośny, P21 | ||
Właściwości mechaniczne |
kruchy | ||
Gęstość minerału |
3,81–3,96 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa |
żółty w różnych odcieniach | ||
Rysa |
jasnożółta | ||
Połysk |
szklisty, oleisty lub matowy | ||
Współczynnik załamania |
1,642–1,680 | ||
Inne |
optycznie ujemny | ||
|
Zamknij
Substancja Ca(UO2)2[HSiO4]2·5H2O tworzy dwa jednoskośne warianty strukturalne, które traktowane są jako odrębne minerały (uranofan i β-uranofan).
Odkryty w 1853 r. w nieczynnej już kopalni „Miedzianka”, oraz w pegmatytach Kruczej Skały niedaleko Jeleniej Góry.