Maks Havelaar
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Maks Havelaar (niderl. Max Havelaar) – powieść holenderskiego pisarza Multatulego (Eduarda Douwesa Dekkera), ukończona w 1859 i wydana w 1860[1]. Utwór, mający po części charakter autobiograficzny, opowiada o sytuacji w koloniach holenderskich[2] na Jawie. Powieść wyróżnia się na tle dziewiętnastowiecznej literatury awangardową formą, a przede wszystkim skomplikowanym, wielopłaszczyznowym tokiem narracji[3]. Akcja zaczyna się w 1856[4].
Powieść została przetłumaczona na język polski przez Bronisławę Neufeldównę (1903) oraz Jerzego Kocha (1994)[5].
W 1979 powieść została zekranizowana[6]. Film był kandydatem do Oscara za najlepszy film obcojęzyczny[6].