M109 SPH
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
M109 – amerykańska haubica samobieżna opracowana w celu zastąpienia pojazdów M44 SPH.
M109A5 SPH | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Trakcja |
gąsienicowa | ||
Załoga |
6 | ||
Historia | |||
Produkcja |
1962 – ? | ||
Dane techniczne | |||
Silnik |
8-cylindrowy diesel Detroit-Diesel Model 8V-71T o mocy 302 kW (405 KM) | ||
Długość |
6,61 m | ||
Szerokość |
3,29 m | ||
Wysokość |
3,28 m | ||
Masa |
bojowa: 23723 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość |
56 km/h | ||
Zasięg pojazdu |
390 km | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) |
bez przygotowania: 1,07 m | ||
Rowy (szer.) |
1,82 m | ||
Ściany (wys.) |
0,52 m | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
haubica 155 mm karabin maszynowy 12,7 mm | |||
|
Zamówienie zostało złożone w 1952 roku, pierwsze egzemplarze seryjne opuściły hale montażowe w roku 1962. Po wprowadzeniu licznych ulepszeń, M109 stała się najpopularniejszą haubicą samobieżną na świecie. Wozy tego typu brały udział w konflikcie wietnamskim, w wojnach arabsko-izraelskich i wojnie iracko-irańskiej.
Stany Zjednoczone sprzedały pojazdy tego typu do prawie 30 krajów.
M109 może, po przystosowaniu, forsować wpław przeszkody wodne i strzelać pociskami różnych rodzajów, w tym także taktyczną nuklearną amunicją artyleryjską. Działo ma zamek śrubowy i nie jest wyposażone w automat ładujący – ładowanie odbywa się ręcznie[1].
W ciągu kolejnych lat zmodernizowano podstawę działa, unowocześniono wieżę i samą haubicę, instalując ponadto automatyczny układ kierowania ogniem oraz wzmacniając opancerzenie.
Zasadniczą modernizacją była wersja M109A6 Paladin, w której zastosowano nowy system wieżowy, cyfrowy system kierowania ogniem, ulepszoną armatohaubicę M284 i zmodyfikowany układ napędowy[1]. Napędzał ją silnik 8B71T o mocy 450 KM[1]. Czas otwarcia ognia od momentu zatrzymania pojazdu zmniejszył się do 30 sekund, wzrosła też nieco szybkostrzelność[1].
Od 2013 roku produkowana jest wersja M109A7, w której wprowadzono nowe podwozie, z podzespołami ujednoliconymi z bojowym wozem piechoty M2 Bradley i wzmocnionym opancerzeniem[1]. Zastosowano silnik VTA903T o mocy 600–675 KM[1]. Zmodernizowano też wyposażenie wieży. Z armatohaubicą współpracują wozy amunicyjne M992A3 oparte na tym samym podwoziu[1].
Łącznie wyprodukowano (do 2015) około 4000 haubic samobieżnych M109[2].