Kafir (islam)
pojęcie w islamie odnoszące się do osoby, która popełnia grzech niewiary (kurf) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kafir (arab. كافر – kāfir; w l. mn. كفّار – kuffār) – niejednoznacznie rozumiany termin w islamie, tłumaczony dawniej jako „niewierny”, obecnie jako „bałwochwalca” lub „nie-muzułmanin”[1].
We wczesnośredniowiecznym języku arabskim, użytym w Koranie, wyraz ten określa osobę która „ukrywa, zaprzecza lub nie chce zauważać swoich ubytków (niedoskonałości charakteru/psychiki) w wyniku czego deklaruje się jako jednostka niegodziwa, wyznająca błędną ścieżkę ideologiczno-egzystencjonalną, a także jako taka jednostka, która boi się dorosnąć do tego, aby wziąć na siebie pierwotną odpowiedzialność za własny los, a tym samym ucieka od prawdy absolutnej/spirytualnej/boskiej, czyli od zbawienia duszy”[2].