![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c9/Santa_Trinita%252C_Neri_di_bicci%252C_San_giovanni_gualberto_%2528dettaglio%25292.jpg/640px-Santa_Trinita%252C_Neri_di_bicci%252C_San_giovanni_gualberto_%2528dettaglio%25292.jpg&w=640&q=50)
Jan Gwalbert
święty katolicki, założyciel zakonu walombrozjanów / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jan Gwalbert (ur. ok. 995 we Florencji, zm. 12 lipca 1073 w Passignano sul Trasimeno) – święty katolicki, opat, założyciel zakonu wallombrozjanów.
![]() |
Zobacz też: innych świętych o imieniu Jan. |
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Czczony przez | |||
Kanonizacja |
1 października 1193 | ||
Wspomnienie | |||
Patron |
włoskich lasów, leśniczych, pracowników parków i lasów | ||
Szczególne miejsca kultu |
Badia a Passignano w Val di Pesa, Parafia św. Jana Gwalberta i św. Tekli w Stanach | ||
|
Pochodził z rodziny florenckich patrycjuszy[2]. Otrzymał staranne wychowanie, ale prowadził hulaszcze życie[2]. Kiedy zabito jego brata, postanowił dokonać zemsty[2]. Jak mówią przekazy, kiedy dopadł mordercę i dobył miecza, ten padł na kolana z błaganiem o litość: „na Mękę Chrystusa”[2]. To wydarzenie wywarło ogromny wpływ na zmianę postawy życiowej Jana Gwalberta[2]. Przebaczył zbrodniarzowi i sam podjął pokutę[2]. Wstąpił do klasztoru San Miniato[3], zakonu benedyktynów, zaś jego cnoty sprawiły, że zaproponowano mu opactwo, którego jednak nie przyjął[2]. Na znak protestu przeciwko lokalnej symonii wyniósł się do Camaldoli[3]. Około 1030 roku, pragnąc się doskonalić podjął życie w odosobnieniu na zalesionych terenach doliny Vallombrosa[2][3]. W 1039 zainicjował wokół siebie wspólnotę monastyczną[3], a wkrótce pod Fiesole zbudował klasztor, w którym mnisi żyli, kierując się pierwszą regułą św. Benedykta[4][5]. Wraz z innymi zakonnikami opiekował się okalającym klasztor lasem[4][5]. W ramach wspólnoty powstała „szkoła służby Bożej”, która była elementem reformy gregoriańskiej[5]. Jego walka ze świętokupstwem cieszyła się wsparciem papieża i wiernych[3].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ca/Storia_e_miracoli_di_San_Giovanni_Gualberto_ig00303500_Scan00007.tif/lossy-page1-640px-Storia_e_miracoli_di_San_Giovanni_Gualberto_ig00303500_Scan00007.tif.jpg)
Św. Jan Gwalbert, nazywany bohaterem przebaczenia, zapamiętany został dzięki swojemu miłosierdziu wobec biednych, walce z symonią, a także jako reformator i założyciel klasztorów, oraz zakonu wallombrozjanów (zatwierdzonego w 1055 roku przez papieża Wiktora II)[5][4][3].
Kanonizacji Jana Gwalberta dokonał papież Celestyn III 1 października 1193[6], zaś 12 stycznia 1951 roku papież Pius XII ogłosił go patronem leśników[5].
Grób znajduje się w klasztorze Badia a Passignano w Val di Pesa, pod Florencją, gdzie zmarł 12 lipca 1073 roku[5]. W Polsce relikwie świętego znajdują się w świątyni parafii pod wezwaniem św. Jana Gwalberta i św. Tekli w Stanach, a jego wspomnienie obchodzone jest w dies natalis (12 lipca)[5].