Inkwizycja we Francji
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Inkwizycja we Francji – Francja była jednym z pierwszych krajów, w którym doszło w XIII wieku do ustanowienia papieskiej inkwizycji, tj. kościelnej instytucji sądowej powołanej do walki z herezjami. Południowa część Francji, Langwedocja, do połowy XIV wieku była głównym ośrodkiem działalności inkwizycji w Europie, stamtąd też pochodzi najwięcej zachowanych źródeł jej dotyczących (w tym materiałów procesowych). Dzieje francuskiej inkwizycji obejmują jednak okres sięgający aż do końca XVII wieku i dotyczą także pozostałych obszarów tego kraju.
Pod względem terytorialnym jurysdykcja francuskiej inkwizycji wykraczała poza granice Królestwa Francji. Francuskim inkwizytorom podlegały bowiem także zachodnie, francuskojęzyczne okręgi wchodzące w skład Świętego Cesarstwa. W ramach struktur francuskiej inkwizycji można wyróżnić cztery większe obszary[1]:
- południową Francję (Langwedocję), z głównym ośrodkiem w Tuluzie;
- północną Francję (łącznie z południowymi Niderlandami), z głównym ośrodkiem w Paryżu;
- Prowansję, z głównym ośrodkiem początkowo w Marsylii, a później w Awinionie;
- Burgundię i Lotaryngię, z głównym ośrodkiem w Besançon.
Podział na północną i południową część Królestwa Francji, poza pierwszym dwudziestoleciem istnienia inkwizycji we Francji, nie miał formalnego charakteru, jednak lokalne uwarunkowania w Langwedocji były na tyle odmienne od tych na północy, że wymagają odrębnego omówienia. Około roku 1330 podział ten stracił na znaczeniu[2].