Cippi Melkarta
dwa cippusy z II wieku p.n.e, jeden znajduje się w Paryżu, drugi na Malcie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cippi Melkarta – para fenickich marmurowych cippi, które zostały odkryte na Malcie w nieudokumentowanych okolicznościach, i które datowane są na II wiek p.n.e. Są to wota dla boga Melkarta i są opisane w dwóch językach, starożytnej grece i fenickim, i w dwóch pismach – odpowiednio greckim i fenickim. Odkryto je pod koniec XVII wieku, a identyfikacja ich inskrypcji w liście z 1694 roku uczyniła z nich pierwsze pismo fenickie zidentyfikowane i opublikowane w czasach nowożytnych[uwaga 1]. Ponieważ przedstawiają zasadniczo ten sam tekst (z pewnymi drobnymi różnicami), cippi dostarczyły klucza do współczesnego zrozumienia języka fenickiego. W 1758 roku francuski uczony Jean-Jacques Barthélemy oparł się na ich inskrypcji, która wykorzystała 17[uwaga 2] z 22 liter alfabetu fenickiego, aby rozszyfrować nieznany język.
Tradycję, że cippi znaleziono w Marsaxlokk wywnioskowano jedynie z ich dedykacji Heraklesowi[uwaga 3], którego świątynię na Malcie od dawna identyfikowano ze szczątkami w Tas-Silġ[uwaga 4]. W roku 1782 wielki mistrz zakonu szpitalników Emmanuel de Rohan-Polduc podarował jeden z cippi królowi Francji Ludwikowi XVI[4]. Ten cippus znajduje się obecnie w muzeum w Luwrze w Paryżu, podczas gdy drugi pozostaje w Muzeum Archeologicznym w Valletcie. Inskrypcja znana jest jako KAI(inne języki) 47.