Certyfikat ADR
certyfikat jakości odmian uprawnych róż / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Certyfikat ADR?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Certyfikat ADR – certyfikat jakości dla najbardziej odpornych odmian uprawnych róż, nadawany przez Ogólne Niemieckie Badanie Nowych Odmian Róż (niem. Allgemeine Deutsche Rosenneuheitenprüfung, ADR)[1], tworzone przez Stowarzyszenie Szkółkarzy Niemieckich (niem. Bund deutscher Baumschulen, BdB), hodowców róż i niezależnych ekspertów[2]. Koordynatorem ADR jest Bundessortenamt[2]. Nowe odmiany róż są poddawane testom w 12 niezależnych ogrodach próbnych w Niemczech, gdzie uprawiane są bez stosowania jakichkolwiek środków ochrony roślin. Przez kolejne trzy lata ocenia się ich odporność na szkodniki i choroby, mrozoodporność, typ wzrostu, liczbę kwiatów, atrakcyjność i zapach kwiatów. Najważniejszym kryterium jest jednak odporność[3][2]. Certyfikat jest nadawany od 1950 roku[4]. W latach 1995–2002 róże wielkokwiatowe nie otrzymywały certyfikatów, ale ich odmiany, które pozytywnie przeszły testy, były oznaczane jako polecane przez ADR[3]. Odmiana, która uzyskała certyfikat ADR, może go stracić, jeżeli po kilku latach okaże się, że jej odporność się pogorszyła i przestała spełniać wymagane kryteria[5]. Od 2018 roku certyfikat nadawany jest tylko na 15 lat, po tym czasie zostaje odebrany lub odmiana jest poddawana ponownym testom[6]. Każdego roku testowanych jest do 50 odmian róż. Łącznie (do 2022 roku) przetestowano ich ponad 1600[2]. W latach 2018–2021 ponownej ocenie zostały poddane odmiany, które otrzymały certyfikat między 1990 a 2003 rokiem. 13 z nich ponownie go otrzymało, a pozostałe – które nie otrzymały odpowiedniej liczby punktów lub nie zostały zgłoszone przez hodowcę do ponownej oceny – straciły go[7].