Carlo Crespi Croci
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Carlo Crespi Croci (ur. 29 maja 1891 w Legnano, zm. 30 kwietnia 1982 w Cuenca) – włoski salezjanin, misjonarz pracujący w Ameryce Południowej. Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Czcigodny Sługa Boży | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Inkardynacja | |||
Prezbiterat |
1917 | ||
Odznaczenia | |||
|
Pochodził z wielodzietnej rodziny. Ukończył liceum salezjańskie w Turynie. W 1907 roku złożył śluby zakonne, zaś w 1917 roku otrzymał święcenia kapłańskie[1]. Studiował nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Padwie. W 1923 roku wyjechał jako misjonarz do Ekwadoru, gdzie spędził resztę życia[1][2]. Pracował w Cuenca, gdzie prowadził działalność charytatywną na rzecz najuboższych, organizując m.in. programy edukacyjne dla dzieci z ubogich rodzin[1][2]. W 1981 roku odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[3].
Zdobył sobie sławę jako propagator pseudonaukowej teorii o istnieniu w starożytności żeglugi transatlantyckiej i pochodzeniu kultur południowoamerykańskich ze Starego Świata. Twierdził, że kontynent amerykański został zasiedlony przez kolonistów z Egiptu i Babilonii. W swoim domu w Cuenca utworzył muzeum, w którym zgromadził olbrzymią kolekcję dostarczanych mu przez tubylców rzekomych artefaktów mających potwierdzać jego tezy[2][4]. Zbiory Crespiego, przez sceptyków uznane za niezbyt wyszukane fałszerstwa, były opisywane przez Ericha von Dänikena, który traktował je jako dowód umacniający głoszone przez siebie poglądy[4].
24 marca 2006 w Cuenca został otwarty jego proces beatyfikacyjny[5]. 23 marca 2023 decyzją papieża Franciszka podpisano dekret o heroiczności jego cnót[6][7] i od tej pory przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.