Biała flaga
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Biała flaga – flaga stosowana w trakcie konfliktów zbrojnych jako znak kapitulacji. Używana także przez wysyłanych w kierunku przeciwnika parlamentariuszy, jako znak iż nie zamierzają oni podejmować działań bojowych (co prawnie czyni ich nietykalnymi), a także przez cywilów w miejscowościach na linii frontu w celu zamanifestowania, iż w ich domach nie ma ukrytych żołnierzy. Jej status oraz zakres użytkowania w trakcie wojny regulowany jest w art. 32 konwencji haskich z 29 lipca 1899 r. i 18 października 1907 r.[1]
- Poddający się żołnierze włoscy z białą flagą (1943)
- Polscy parlamentariusze z białą flagą (1939)
- Biała flaga na cywilnym domu w Niemczech (1945)
Ten artykuł dotyczy znaku używanego w czasie wojny. Zobacz też: Złota kolekcja: Biała flaga. |
Szybkie fakty W użyciu, Proporcje ...
Biała flaga | |
Informacje | |
W użyciu |
|
---|---|
Proporcje |
niezdefiniowane |
Wprowadzona |
29 lipca 1899 |
Opis flagi |
Używana podczas konfliktów w celu kapitulacji |
Zamknij