Anomalia Ebsteina
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anomalia Ebsteina (ang. Ebstein's anomaly) – wrodzona, przewodozależna, sinicza wada serca, która dotyczy zastawki trójdzielnej. Jeden lub dwa płatki tej zastawki przemieszczone są w kierunku koniuszka do jamy prawej komory. Płatek przedni łączy się z prawidłowo położoną częścią dysplastycznego pierścienia, przegrodowy odchodzi od przegrody, a tylny od okolicy koniuszka. Zastawka nie jest prawidłowo wykształcona, co objawia się mniejszą, lub większą jej niedomykalnością[1].
Klasyfikacje | |||
ICD-10 | |||
---|---|---|---|
|
Przemieszczone płatki dzielą komorę prawą na dwie części:
- proksymalną, tylną, zatrializowaną,
- dystalną, przednią właściwą, odgrywającą rolę pompy wyrzucającej krew do płuc.
W czasie skurczu część krwi wraca do przedsionka, a rzut do pnia płucnego jest mniejszy niż w normie. Przy odpowiednim leczeniu chorzy mogą dożyć późnego wieku.
Wadę jako pierwszy opisał niemiecki lekarz Wilhelm Ebstein (1836–1912) w 1866[2][3][4].