Abadiá
From Wikipedia, the free encyclopedia
Una abadiá (var. abadia[1], abaiá[2], abadièr, abadier[3]) (dau latin abbatia) es un monastèri o un convent catolic sota la direccion d'un abat (o d'una abadessa; dau latin abbate(m), derivat de l'aramèu אבא / ܐܒܐ abba, que significa «paire»), lo quau sèrv de paire espirituau a la comunautat religiosa. Leis òrdres monastics, lei capítols canoniaus (de canongessas subretot) e lei comunautats de canonges regulars son qualificats per fondar d'abadiás. L'abadiá es donc pas forçadament un luòc de clausura monastica.
Lo priorat e lo convent conoisson lo mesme genre d'organizacion que leis abadiás, mas an pas d'abat o d'abadessa a sa tèsta; dependon d'una abadiá «maire» o dirèctament dau superior de l'òrdre monastic.