Luring
From Wikipedia, the free encyclopedia
Luring, engelsk trickster (frå to trick, «å lura»), er ein mytologisk figur som er kjent for å vera slu og å lura andre. Eventuelt dummar han også seg sjølv ut. Som hovudfigur fungerer luringen som ei form for antihelt.
- For andre tydingar av oppslagsordet, sjå Luring av Odd Nordstoga.
I mytologiar og i studiet av eventyr, fablar, folkeminne og religion fyller luringen eller tricksteren ei bestemd rolle eller funksjon for ein gud, ei ånd, eit menneske, eller eit antropomorfistisk (menneskeliknande) dyr som gjer lureri eller «triks» eller på andre måtar fornærmar eller lèt vere å lyda anerkjente reglar og normer for åtferd. Eit karakteristisk døme på ein slik figur er Loke i norrøn mytologi, som både oppfører seg vondskapsfullt (som ved døden til Balder[1]) og samtidig har eigenskapar som er nødvendige når ein treng drastiske tiltak (som når Tor sin hammar blir stolen).[2]