Violetgekte
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Violetgekte,[1] in het Engels violettomania, is de plotselinge opkomst van de kleur violet in de schilderkunst vanaf 1860: het aandeel kunstwerken met violet vertienvoudigde in de tweede helft van de 19e eeuw en de stijgende lijn is in de 20e eeuw voortgezet. Impressionisten en postimpressionisten gebruikten de kleur zoveel dat hen violetgekte aangewreven werd.
Een mogelijke oorzaak is dat de schilders zich losmaakten van de natuurlijke kleuren en kennis namen van kleurtheorieën. Ook biologische, technologische en maatschappelijke tendensen kunnen echter een rol spelen.