T-celreceptor
proteïne / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De T-celreceptor (TCR) is een eiwitcomplex dat voorkomt op het oppervlak van T-lymfocyten, en verantwoordelijk is voor de herkenning van antigenen op MHC-eiwitten. De T-celreceptor heeft de taak lichaamsvreemde peptiden op antigeenpresenterende cellen te herkennen. Wanneer het contact sterk genoeg is, zal de T-cel geactiveerd raken en zich delen om de ziekteverwekker te bestrijden.[1]
De TCR is opgebouwd uit twee verschillende eiwitketens (het zijn heterodimeren) die in het membraan van T-cellen zijn ingebed. Bij de mens bestaat de TCR in 95% van de T-cellen uit een alfa-keten en een bèta-keten. Deze ketens bestaan elk uit twee immunoglobuline-achtige domeinen, een variabel domein (die gevormd wordt door genetische recombinatieprocessen) en een constant domein. Op een uitgerijpte T-cel vormen de alfa- en beta-keten een complex met de invariante eiwitketen CD3.
Wanneer de TCR een juist antigeen krijgt aangeboden op een MHC-eiwit, wordt de T-lymfocyt geactiveerd en komt er een intracellulaire signaalcascade op gang: een reeks van signalen die overgebracht worden door enzymen, co-receptoren, gespecialiseerde adaptormoleculen en transcriptiefactoren.[2]